‘Love is not running away or giving up, it is standing and fighting for every moment.’
Of ik een congres wilde openen met een half uur durend verhaal over onderscheidend ondernemen. Als warming up en inspiratie voor de toehoorders. Tuurlijk! Gaaf om te merken dat we blijkbaar iets doen wat opvalt in de ogen van derden. Maar hoe dichter het congres dichterbij kwam, hoe onzekerder ik werd. Want had ik wel genoeg zinnigs te vertellen?
Ik ben dan wel constant in beweging, altijd creatief aan het schakelen maar of daar nou altijd een duidelijke lijn in te ontdekken valt? Of een visie? Na tien jaar Mariënhof Amersfoort wel een mooi moment om dat eens helder te krijgen. Ik legde mijn oor te luister bij collega’s, opdrachtgevers en gasten. Dat deed me meer dan ik had voorzien. In al mijn kenmerkende haast en drukte was ik bijna vergeten wat er allemaal is gebeurd in die tien jaar.
Van stenen door het dak, grootschalige restauraties, prachtige stagiaires die uitgroeiden tot volwaardige professionals, de Hart & Ziel prijsvraag met de vele media-aandacht en Buuf in de Serre als winnaar, de talloze tentoonstellingen, het FIER concept tijdens de coronaperiode, het Mondriaandiner, de re-styling van de ruimtes, het succes van Zuster Margaux. En zo kan ik nog even doorgaan.
Onze droom
Veel van wat ik terugkreeg tijdens de gesprekken was letterlijk wat mijn compagnon Adriaan en ik tien jaar geleden hadden beschreven als onze droom. We wilden van de Mariënhof een bruisende plek maken, bestemd voor iedereen. Met congressen en events als stabiele basis, maar ook ruim baan voor de individuele gast die we wilden raken in het hart. Zoveel mogelijk mensen ontvangen in ons buitengewone stadklooster en voor iedereen van waarde kunnen zijn. En alle gasten zijn van waarde voor ons, want uiteindelijk moest een positieve cashflow ontstaan waarmee we de restauraties (die toen heel hard nodig waren) konden betalen.
Echt en kwetsbaar
We hebben ons doel bereikt. Maar het ging niet zonder slag of stoot en duurde ruim tien jaar.
Met vallen en opstaan, en nog eens vallen, en nog eens. Maar, altijd stonden we weer op en dit alles met een geweldig team van collega’s. Zij zorgden er mede voor dat we groeiden in kwaliteit, awards wonnen. Puur om wie we zijn: echt, kwetsbaar en altijd werkend met open vizier.
Dat blijkt achteraf de rode lijn te zijn en het kenmerk van ons ondernemerschap. Koersen op gevoel in plaats van ratio. Anders waren we allang gestopt. Het enige moment dat het lastig was om weer op te staan was in de coronaperiode. Niet omdat we er financieel doorheen zaten, maar met name omdat we alles gingen beredeneren in plaats van met lef en moed ondernemen. We zijn avonturiers, dromers. We willen het licht zien, niet de donkerte opzoeken.
Geflikt
En zie ons nu! Van achtduizend bezoekers per jaar zijn we gegroeid naar bijna vijfenveertigduizend gasten op jaarbasis. Iets om heel dankbaar voor te zijn. We hebben de Mariënhof teruggeven aan de stad. Met dit verhaal stond ik tijdens het congres uiteindelijk zeker op de bühne. Want tot die conclusie kwam ik ook; niks om onzeker over te hoeven zijn. We hebben het gewoon geflikt.
Het eerste hoofdstuk is geschreven, een nieuw hoofdstuk lonkt.
Was deze tien jaar de warming-up voor nog veel meer moois? Gaan we nog meer impact maken met de Mariënhof? Ik ben ervan overtuigd dat het ons gaat lukken. Met onderscheidend ondernemen. En ja, ook weer met vallen en opstaan.